Ο καιρός γαρ εγγύς

Και πιο συγκεκριμένα στις 3/7/07. Τότε είναι που μια επιθυμία χρόνων θα γίνει πραγματικότητα. Οι Metallica έρχονται στιν Ελλάδα. Δεν είναι η πρώτη φορά φυσικά αλλά θα είναι η πρώτη για εμένα. Να θυμήσω ό,τι σε παλαιότερο ποστ μου είχα βάλει ως λεζάντα σε μια φωτογραφία των Metallica την επιθυμία μου να τους δω από κοντά σύντομα. Η επιθυμία μου θα γίνει πραγματικότητα αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ό,τι αν θέλεις κάτι πάρα πολύ το Σύμπαν θα συνομοτήσει για να γίνει ( Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ ΠΟΤΕ!!!). Ακόμα θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρικάς και είχα διαβάσει κριτικές για την πρώτη συναυλία που είχαν δώσει στη Νέα Σμύρνη το ’91 ή το ’92, δεν είμαι σίγουρος. Κάπου εκεί είχα έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με δαύτους. Αλλά ήταν υπο παράξενες συνθήκες. Στην αρχή της δεκαετίας του ’90 κυριαρχούσαν οι κασσέτες. Και ακόμα πιο πολύ κυριαρχούσε η μαζική αντιγραφή κασσετών, κάτι σαν το σημερινό downloading των mp3 χωρίς τον αντίστοιχο χαμό από τις εταιρίες. Ακόμα και καταστήματα δίσκων έκαναν αυτή τη δουλειά γιατί ήταν κερδοφόρα για αυτά. Τους Metallica ( ή Lefta-llica ή Me-talira ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τους), τους πρωτοάκουσα όταν είδα το ’91 το βίντεο-κλιπ τους Enter Sandman. Μέχρι τότε απλά τους είχα ακουστά μόνο ως όνομα και φανταζόμουνα ό,τι η μουσική τους θα ήταν κάτι μεταξύ ουρλιαχτά ανθρωποθυσιών και ψαλμοί επίκλησης του «όξω απο΄δώ». Αμ, έλα που με το που τελείωσε το βίντεο είχα μείνει μαγεμένος, αποσβολομένος κανα 10λεπτο στην τηλεόραση προσπαθώντας να συνέλθω από το ωστικό κύμα απόλαυσης και ενέργειας που με είχε χτυπήσει κατακούτελα. Αυτό ήταν, οι τύποι είχαν κερδίσει άλλον έναν τουλάχιστον περίεργο για να μάθει περισσότερα για τη μουσική τους. Τις επόμενες μέρες είχα πάει με τον πατέρα μου σε ένα δισκάδικο και το μάτι μου έπεσε στον δίσκο τους Black Album όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται πλέον. Ζήτησα να μου το γράψουν και έτσι έγινε. Όμως όταν θα ερχόταν η ώρα να πάω να πάρω τη κασσέτα από το μαγαζί ήμουν κρεβατομένος με γρίπη και πυρετό. Μου τη φέραν σπίτι (!!!) και κάπου μέσα στη παραζάλη του πυρετού την έβαλα να παίξει. Όπως ήταν φυσικό δε μπόρεσα να καταλάβω και πολλά. Εξαντλημένος από τη γρίπη με πήρε ο ύπνος και η κασσέτα χάθηκε κάπου ανάμεσα στο σωρό με τις άλλες.

Λίγα χρόνια αργότερα όμως δε γλύτωσε. Την άκουσα με τη δέουσα προσοχή και προσήλωση. Μετά απ’αυτό δεν ήμουν απλά περίεργος για τη μουσική τους, ήμουν οπαδός τους. Όταν δε, άρχισα να αγοράζω σιγά σιγά όλα τα cd που είχαν βγάλει μέχρι τότε και άκουσα όλο το εύρος της δουλειάς τους η πόρωση μεγάλωνε. The rest is history που θα λέγαμε και στα χωριά μας. Εδώ και χρόνια με ένα καλό μου φίλο που μοιραζόμαστε την εκτίμηση για τους Metallica λέγαμε ό,τι για χάρη τους παρόλο που δεν είμαστε και πολύ fan της όλης «πάω-σε-μέταλ-συναυλία-και-τα-γαμάω-όλα» φάσης γι’αυτούς θα κάνουμε μια εξαίρεση. Έτσι λοιπόν με συντονισμένες ενέργειες σήμερα, πρώτη μέρα της έκδοσης εισητηρίων για το Rock Wave Festival, είμαι ο υπερήφανος κάτοχος 2 (δύο) εισιτηρίων των 80€ τα οποία μας εξασφαλίζουν θέσεις φάτσα-κάρτα στη σκηνή. Παραδόξως δεν είναι τα ακριβότερα μιας και υπάρχουν και εισιτήρια των 100€ τα οποία είναι για μια υπερυψομένη εξέδρα πλάγια και αριστερά της σκηνής «και καλά» VIP. Στοιχείο κλειδί: έχει καρεκλάκια... Η Μ Α Ρ Τ Ο Ν - Κ Α Ι - Ε Λ Ε Ο Σ μαζί. Θα πας να δεις Heavy Metal συναυλία γενικότερα, δε μιλάω μόνο για τους Metallica, και θα κάθεσαι σε καρεκλάκι;;;;;;;; Πάμε καλά; Μήπως θα έχει και τραπεζάκια για το scotch και τα φυστίκια; Λουλουδούδες θα κυκλοφορούν να πετάξουμε ένα πανεράκι να γουστάρουμε; Τέλος πάντων, καθείς εφ’ω ετάχθη που λένε και οι Αγγλοσάξονες.

Ακολουθεί φωτογραφία του μαγικού αποκόμματος. Το αντικείμενο φετίχ κάθε metal-head που σέβεται τον εαυτό του. Φυσικά όσοι είναι πράγματι metal heads και σκοντάψουν στο blog μου θα μου τραβήξουν κάτι καντήλια όλα δικά μου, μιας και η αλήθεια είναι ό,τι οι Metallica έχουν ξενερώσει πολύ κόσμο με τις επίλογές τους τα τελευταία χρόνια, τόσο μουσικές όσο και εμπορικές αλλά αυτό μου είναι αδιάφορο όσο αδιάφορο είναι για μια μάνα αν το παιδί της είναι για τα μπάζα ή θεόχαζο, πάντα θα το αγαπάει το ίδιο και θα το βλέπει πανέμορφο και μια μικρή ιδιοφυία. Αυτά τα ολίγα, επιφυλάσσομαι για περισότερες λεπτομέρεις και μουσικές αναλύσεις στο μέλλον.

Και για να θυμηθούμε λίγο τις αγαπημένες συνήθειες των μεταλλάδων ας κάνουμε τα καθιέρωμένα.

Υ.Γ. 1: Στις 11 Μαρτίου οι Maiden παίζουν στην Αθήνα και στις 14 οι Therion... Ααααααχχχχχ.... να μπορούσα να πάω σε όλα...

Υ.Γ. 2: Heil Metallica!!!

Υ.Γ. 3: Up the Irons!!!

(Όσοι έχουν διαβάσει έστω και μια φορά την αλληλογραφία στο Metal Hammer θα καταλάβουν γιατί τα άνωθεν είναι καθιερωμένα. )

Προσκυνήστε motherfuckers!