Αφιερωμένο cornelius

Richard Dawkins vs. Stephen Colbert

Ο Eric Cartman τώρα δικαιώνεται!

Ξέρω, ξέρω, δύο post σε μια μέρα μάλλον είναι πολλά αλλά δε μπόρεσα να αντισταθώ. Κοιτάξτε τί βρήκα!!!

Μετά απ’αυτό νομίζω ό,τι έχω κλείσει σαν ον γενικότερα...

Και αν αναρωτιέστε πού κολλάει ο τίτλος του post σας παραπέμπω στο επεισόδιο του South Park “Christian Rock Hard”, στο οποίο ο Cartman και η υπόλοιπη παρέα φτιάχνουν ένα συγκρότημα Χριστιανικής μουσικής. Αυτά τα ολίγα, και να θυμάστε, αν κουνάτε την αχλαδιά, αν τη πασπαλίζετε την άχνη, αν το γυαλίζετε το πόμολο, θα πάτε στη κόλαση!

Νύχτα το πήρε

Βρήκα το ακόλουθο βίντεο κατά τύχη στο οποίο Αμερικάνοι στρατιώτες, προφανώς, οδηγούν ένα Hummer στους δρόμους κάποιας Ιρακινής πόλης.

Η συμπεριφορά τους είναι χαρακτηριστική στρατιωτών που έχουν μια αποστολή ως κατακτητές σε μια χώρα την οποία θεωρούν υποδεέστερη σε κάθε τομέα και το σημαντικότερο απ’όλα θεωρούν μηδαμινή της αξία της ζωής των ανθρώπων που ζουν εκεί. Οδηγούν σαν τρελοί εμβολίζοντας (!!!) κάθε όχημα που είναι μπροστά τους, μπαίνουν με το έτσι θέλω στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και σε μια περίπτωση ένα πιτσιρίκι γλιτώνει παρά τρίχα από το να γίνει θύμα του θηριώδους οχήματος. Επειδή δε θέλω να είμαι μονομερής δεν υποστηρίζω ούτε ό,τι τα παραπάνω γίνονται ή έχουν γίνει μόνο από Αμερικάνους ούτε ό,τι η νοοτροπία αυτή, της «ανώτερης» δύναμης είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό τους. Δε νομίζω ότι οι Βρετανοί είχαν διαφορετική συμπεριφορά στις Ινδίες, ούτε οι Γάλλοι στις Αφρικανικές αποικίες τους όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι στις άλλες χώρες της μαύρης ηπείρου, άλλωστε έχω αναφερθεί σε παλιότερο post στους Βέλγους και τη Rwanda. Για να μην θυμηθούμε τους Ισπανούς Κονκισταδόρες και τα κατορθώματά τους στον Νέο Κόσμο που οδήγησαν στον αφανισμό του πολιτισμού των Αζτέκων.

Αυτό που θέλω να πω μάλλον είναι η ματαιότητα και η φαυλότητα του ισχυρισμού ό,τι αυτός ο πόλεμος, μαζί με όλους όσους έχουν προηγηθεί, γίνεται για τη «μεταφορά» του πολιτισμού και της δημοκρατίας στους «πρωτόγονους» και υπανάπτυκτους αυτού του κόσμου. Αναρωτιέμαι αν ξέρουν οι «πολιτισμένοι» σε ποιον οφείλουν τον πολιτισμό τους. Αναρωτιέμαι αν γνωρίζουν το τί πολιτισμός είχε αναπτυχθεί στη Μεσοποταμία χιλιάδες χρόνια πριν. Αλλά έχασαν και την τελευταία ευκαιρία να μάθουν αφού βομβάρδισαν τους αρχαιολογικούς χώρους που είχαν απομείνει και ότι ευρήματα σώθηκαν βγήκαν λαθραία από τη χώρα για να μοσχοπωληθούν σε πάμπλουτους συλλέκτες. Θα πει κάποιος «και τί έγινε που χιλιάδες χρόνια πριν είχαν πολιτισμό; Σήμερα τι γίνεται.». Ωραία, σήμερα η κατάσταση απέχει κατά πολύ από το ένδοξο παρελθόν της περιοχής αλλά δε σημαίνει ό,τι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, ή μήπως μπορούν; Αυτό δεν είναι και το μάθημα της ιστορίας; Δυνάμεις κατοχής είναι, σε ποιον θα λογοδοτήσουν; Για ψυχολογικούς λόγους όλοι οι στρατοί του κόσμου οιστρηλατούνται με το σκεπτικό ό,τι απέναντί τους έχουν κάτι άπλυτους και πρωτόγονους που θα τους ξεκάνουν για πλάκα εν ονόματι του (όποιου) Θεού, της πατρίδας, του έθνους. Αυτό το βίντεο είναι απλά ένα μικρό δείγμα και η αφορμή για να στοιχειοθετηθούν τα παραπάνω. Δε κομίζω γλαύκα εις Αθήνας βέβαια αλλά ήταν ένα ενδιαφέρων ερέθισμα.

Και μια μικρή προσθήκη, όχι εντελώς εκτός θέματος. Για τους υποψιασμένους φανατικούς θαυμαστές μου (αν δε γλείψεις το κοινό σου θα πέσει να σε πλακώσει), προτείνω να ψάξετε και να δείτε τις εκπομπές του Jon Stewart – The Daily Show και του Stephen Colbert – The Colbert Report. Τις μεταδίδει η τηλεόραση του ΣΚΑΪ αργά το βράδυ (ΟΧΙ μεταγλωττισμένες ευτυχώς) και το... CNN (!!!!!!!!!!!!!!!). Major surprise there. Εννοείται ό,τι μπορείτε να τις βρείτε παντού στο Ίντερνετ, αλλά αυτό θα ήταν π-α-ρ-ά-ν-ο-μ-ο... (εγώ νίπτω τας χείρας μου). Αυτοί οι δύο σχηματίζουν ένα αχτύπητο δίδυμο σάτιρας, χιούμορ και ατελείωτου σαρκασμού για τα τεκταινόμενα ειδικά εντός Αμερικής. Ειδικά οι μιμήσεις του Bush από τον Stewart και η απίστευτα σοβαρή φιγούρα του Colbert να ξεφτιλίζει τα πάντα είναι τα highlights.

Δείτε τους, αξίζει

Η ώρα των σινεφίλ

Ποιος Φελίνι, Κόπολα και Κιούμπρικ. Είδα μια εξαιρετική ταινία, τις άπειρες αρετές της οποίας δε θα κάτσω να υπερ-αναλύσω. Θα είμαι λιτός και απέριττος όπως αρμόζει σε ένα καλλιτεχνικό αριστούργημα τέτοιου μεγέθους. Θα αναφερθώ στο υπέροχο cast που υποστηρίζει άρτια την εκπληκτικά πολύπλοκη υπόθεση. Δε θα σας κουράσω άλλο, ας αφήσω την εικόνα να μιλήσει από μόνη της.

- Ταινία: DOA - Dead Or Alive

- Cast:

1. Jaime Pressly

2. Holly Valance

3. Devon Aoki

4. Sarah Carter

Last minute edit

5. Natassia Malthe

Νομίζω ό,τι δε χρειάζονται άλλα επιχειρήματα για να σας πείσω για τι αριστούργημα μιλάμε!

Bliss!

Μόνο η άνωθεν λέξη ταιριάζει στη κατάστασή μου. Prison Break, Heroes και Battlestar Galactica με νέα επεισόδια καταφθάνουν αυτή τη στιγμή στον υπολογιστή μου. Τιμή και δόξα στο Ίντερνετ(ς). Τιμή και δόξα στα παλικάρια που έχουν τελειοποιήσει την τέχνη του TV capture. Και σε HDTV ποιότητα παρακαλώ, τύφλα να έχει το DVD. Σας αφήνω, ο Michael Scofield με καλεί να δραπετεύσουμε, o Hiro θα με πάρει μαζί του στο επόμενο time travel του και οι Cylons έρχονται από στιγμή σε στιγμή να εξολοθρεύσουν το ανθρώπινο γένος. These are exciting times.

Θρύλε, σ’ευχαριστώ

Καφρίλα mode: ON.

Θρύλε, σ’ευχαριστώ γιατί ενώ ακόμα και εμείς, οι πιστοί σου, σε είχαμε ξεγραμμένο, σήκωσες ανάστημα και άφησες ξερή τη μισή Ελλάδα. Οι 23.000 Μάο-Μάο της Τούμπας μαζί με τους υπόλοιπους εκατοντάδες χιλιάδες που είχαν στοιβαχτεί σε καφενεία για να δούνε το παιχνίδι, παρακαλάγανε όχι να κερδίσει ο ΠΑΟΚ. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να ταπεινωθεί η ομάδα που και μόνο η αναφορά της τους φέρνει ζάλη, τυφλό μίσος. Είναι οι μοίρα του πρώτου να τον φθονούν.

Ευχαριστώ γιατί ενώ ξέρω ό,τι σε μια εβδομάδα θα σε βρίζω και θα καταριέμαι που κάθομαι και ασχολούμαι μαζί σου, που έχω ταχυπαλμίες σα 12χρονο παιδί σε κάθε αγώνα σου, που θα βγω από τα ρούχα μου αν αποκλειστείς απο τον ΠΑΣ, διόλου απίθανο, εχθές το βράδυ με έκανες να τα ξεχάσω όλα αυτά. Ευχαριστώ που μετά τον αγώνα έβλεπα την εικόνα του Μίνου να έχει χάσει το χρώμα του, να προσπαθεί να ψελλίσει κάτι περί διαιτησίας και να έχει κλείσει η φωνή του από τη πίκρα. Ευχαριστώ γιατί για άλλη μια φορά δεν ασχολούνται με το πώς η ομάδα αυτή καταφέρνει να κρατιέται πρώτη παρ’όλες τις αδυναμίες της αλλά πάντα βρίσκουν άλλοθι σε άλλους. Όσο συνεχίζεται αυτό μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος ότι τα σκήπτρα θα μείνουν εκεί που είναι τόσα χρόνια τώρα. Ευχαριστώ τον Νέρι Καστίγιο που η αλητεία του δίνει αέρα φρεσκάδας στο γεμάτο μούχλα πρωτάθλημα των υποκριτών που θέλουν τα γήπεδα χώρους αποστειρωμένους και Μέγαρα Μουσικής. Η δήλωσή του «του χρόνου να μας ρίξουν περισσότερες πέτρες και να φάνε περισσότερα γκολ» θυμίζει ότι το ποδόσφαιρο παίζεται από παιδιά που αγαπάνε αυτό που κάνουν εκατομμύρια άλλων παιδιών στις αλάνες με τη διαφορά ό,τι αυτοί πληρώνονται. Ευχαριστώ, χωρίς ίχνος ειρωνείας τους οπαδούς του ΠΑΟΚ που γέμισαν το γήπεδο και συμπαραστάθηκαν στην ομάδα τους χωρίς αυτή τη φορά να παρασυρθούν από τους δημαγωγούς που προσπαθούν να τους ελέγξουν και δεν μπούκαραν όπως θα έκαναν παλιότερα. Βλέπετε έλειπε ο Μέγας Άγγελος, ο νέος στρατηλάτης των Μακεδόνων να τους εμπνεύσει με τις απίθανες θεατρικές του χειρονομίες που μας έχει χαρίσει τόσα χρόνια στη Τούμπα. Ένας από τους πολλούς υπεύθυνους που ο ΠΑΟΚ κατέληγε κάθε χρόνο να δίνει 5-6 παιχνίδια με την έδρα του τιμωρημένη. Κατά τα άλλα αγαπάει τον (Μ)ΠΑΟΚ.

Ευχαριστώ τα γερόντια του Θρύλου που θέλουν ξύλο επειδή σέρνονται στο 90% των παιχνιδιών αλλά κάνουν μερικές μαγικές βραδιές σα τη χθεσινή και μας στέλνουν αδιάβαστους. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τους βρίζουμε και θα τους καταριόμαστε. Πρέπει να έχουν μάθει τόσα χρόνια ό,τι έτσι γίνεται σ’αυτή την παρανοϊκή ομάδα.

Τέλος ευχαριστώ τον ποδοσφαιριστή που τον έχω βρίσει τόσο πολύ που μόνο ο Ανατολάκης πρέπει να έχει φάει περισσότερο βρίσιμο από εμένα αλλά για κάθε 10 άθλια κοντρόλ που κάνει και πουλήματα τις μπάλας, θα κάνει 1 μαγικό και θα κρίνει το ματς. Vítor Borba Ferreira Rivaldo ευχαριστώ.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Το κουτί της Πανδώρας

While roaming the Internet για να το πω σε απλά Ελληνικά, ανακάλυψα το εξής site: www.pandora.com . Σε αυτό το εξαιρετικό site μπορείς να φτιάξεις το δικό σου ραδιοσταθμό με non stop μουσική και το καλύτερο, με μουσική που σου αρέσει. Κάνοντας ένα απλό, γρήγορο και το κυριότερο, δωρεάν registration συμπληρώνεις ποιοί καλλιτέχνες και συγκροτήματα σου αρέσουν και αυτομάτως η σελίδα κάνει ένα playlist με παρόμοια μουσική η οποία συνεχίζεται μέχρι το τέλος του κόσμου! Αν από αυτές τις επιλογές δε σας αρέσει κάποια μπορείτε απλά να ενημερώσετε τη μηχανή αναζήτησης και αυτή θα φροντίσει να μη τη ξαναβάλει και θα διαφοροποιήσει ελαφρά την λίστα σύμφωνα με τα νέα δεδομένα που δέχτηκε. Επιτέλους, μπορώ να ακούσω μουσική που αρέσει σε εμένα και όχι γαμημένα προεπιλεγμένα playlists από τις δισκογραφικές που στέλνουν «ραβασάκια» στους ραδιοσταθμούς. Κάποια επιπλέον features του site και καθόλου αμελητέα μάλιστα, είναι η δυνατότητα εύρεσης λεπτομερειών για το συγκρότημα που ακούγεται εκείνη τη στιγμή, μια σύντομη βιογραφία, τη δισκογραφία του και άλλα καλούδια.

Επίσης, υπάρχει και standalone player για να μην ανοίγετε κάθε φορά τη σελίδα που θα τον βρείτε στην ακόλουθη διεύθυνση: http://www.cfdan.com/?ref=pb . Ακόμα μια super cool δυνατότητα είναι να ακούτε την Πανδώρα από τη media library του Winamp ακολουθώντας τις οδηγίες εδώ.

Και για να μη κατηγορηθώ για μονομερή ενημέρωση ένα ακόμα site με την ίδια λογική είναι το www.last.fm , απλά δε το έχω εξερευνήσει τόσο όσο το Pandora. Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν.

Και η απαραίτητη εικόνα για του λόγου το αληθές

Busted!

Επιτέλους, η ώρα της αποκάλυψης έφτασε. Όλοι μας, από την παιδική μας ηλικία, σ’αυτά τα ευαίσθητα και κρίσιμα χρόνια ακούγαμε για τον χαμένο ήρωα της Φρουτοπίας. Ναι, της μυθικής αυτής χώρας στην οποία ταξιδεύαμε κάθε εβδομάδα μέσω της κρατικής τηλεόρασης, ακολουθώντας τις περιπέτειες του δαιμόνιου δημοσιογράφου, Πίκου Απίκου, του Αιμίλιου του Μήλου, της όμορφης Μαρουλίτας και του σκληρού κρεμμυδιού, Βρασίδα. Η έρευνα για την τύχη του Μανώλη του μανάβη που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς είχε οδηγηθεί σε τέλμα. Μετά από χρόνια ερευνών όμως, φτάσαμε σε αποτέλεσμα. Οι ειδικές κάμερες της πρεσβείας του Πιπερού που ήταν απέναντι από το μανάβικο του Μανώλη κατέγραψαν τον ένοχο. Συγκρίνοντας τη φωτογραφία του ενόχου με μια βάση δεδομένων εκατομμυρίων φρούτων και λαχανικών, ακόμα και αν φορούσε μάσκα, ακόμα και αν έκανε πλαστική εγχείρηση αμέσως μετά το χτύπημα φτάσαμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Κρυμμένος σε μια φτωχογειτονιά του Περιστερίου, παριστάνοντας τον τίμιο οικογενειάρχη και στοργικό πατέρα, υπόδειγμα νομοταγούς πολίτη νόμιζε ό,τι είχε καταφέρει να ξεφύγει. Φευ! Ο ένοχος λοιπόν αναγνωρίστηκε ως ο Παύλος το Ραδίκι. Με μια συνδυασμένη επιχείρηση των ειδικών δυνάμεων συνελήφθη επί το έργον, δήθεν καθαρίζοντας ανέμελος χόρτα!!! Τί θράσος! Από εδώ και πέρα το λόγο έχει η δικαιοσύνη. Ακολουθεί φωτογραφία του ενόχου και αφήστε τον Δαφέρμο και την επιτροπή προστασίας προσωπικών δεδομένων να ωρύεται. Δεν αξίζει προστασία για τέτοια άτομα...

Ο Παύλος το Ραδίκι
(και για τους αδαείς είναι ο πατέρας μου!)

Are you ready for this?

Σήμερα το πρωί έγινε έκρηξη στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα. Ετοιμαστοίτε φίλοι μου. Για τις επόμενες μέρες, μη πω εβδομάδες, θα βομβαρδιστείτε από κάθε λογής "ειδικούς", "αναλυτές", "μέντιουμ", "προφήτες" και άλλους θαυματοποιούς. Όλοι, μα ΟΛΟΙ, θα μεταμορφωθούν σε ειδικούς περι παντός επιστητού, όπως γίνεται σε κάθε θέμα που κεντριζει το ενδιαφέρον του κοινού.

Υπομονή... θα περάσει και αυτό.

Κι ένα δάκρυ, μες στο στάβλο, με τον Παύλο...

Με συγκίνηση, ευλάβια και απέραντη αγαλλίαση ανακοινώνω στο πολυπληθές κοινό μου (αλήθεια, ο counter αυξάνεται και ΔΕΝ είναι δικές μου επισκέψεις, νοιώθω όντως συγκινημένος), οτι επιτέλους είμαι και εγώ κοινωνός αυτού του παράξενου πράγματος που λέγεται ADSL. Endless free porn is back!!! ( grin on face ). Επιφυλασσομαι για mega-giga-super-duper post για τις θεές της βιομηχανίας των ερωτικών φιλμ (sic).

Περιμένοντας την ADSL

Ζητώ συγγνώμη για την έλλειψη έμπνευσης των τελευταίων ημερών. Βλέπετε η πρόσβαση στο Διαδίκτυο γίνεται με το σταγονόμετρο, λόγω dial-up. Ακόμα στο Μεσαίωνα βρίσκομαι. Απο τις 14 Δεκεμβρίου που έκανα την αίτηση στον ΟΤΕ ακόμα περιμένω. Μάλλον πρέπει να σκάβουν και να τραβάνε νέα γραμμή μόνο και αποκλειστικά για εμένα. Αν είναι έτσι το δέχομαι. Περιμένοντας τους βαρβάρους λοιπόν, αποφάσισα να νοικιάσω σε DVD τη μισή πρώτη σαιζόν της σειράς Prison Break. Και έχω μείνει το λιγότερο Μ Α Λ Α Κ Α Σ. Η σειρά έχει τόση πυκνότητα, τόση γρηγοράδα και τόση πρωτοτυπία που δύσκολα θα την ξαναβρώ. Εν ολίγοις η πλοκή έχει ως εξής. Ένας τύπος καταδικάζεται σε θάνατο διότι κατηγορείται ό,τι δολοφόνησε τον αδερφό του Αντιπροέδρου των Η.Π.Α. Υποστηρίζει ό,τι τον παγίδεψαν και ο μόνος που τον πιστεύει είναι ο νεότερος αδερφός του που αποφασίζει να τον σώσει. Πώς; Θέλει να κλειστεί και αυτός στην ίδια φυλακή που κρατάνε τον αδερφό του και να τον βοηθήσει να αποδράσουν. Ξέρει τα blueprints της φυλακής διότι δούλευε ως μηχανικός στην εταιρία που την έχτισε. Ένα μικρό πρόβλημα όμως. Δε γίνεται να θυμάται όλα τα σχέδια απ’έξω. Θα πρέπει να τα έχει μαζί του. Λίγο δύσκολο, ε; Γι’αυτό τα κάνει ένα τεράστιο καμουφλαρισμένο τατουάζ σε όλο του το σώμα απο τη μέση και πάνω! Απο εκεί και πέρα το κουβάρι της σειράς ξετυλίγεται με απίστευτο τρόπο και εξουθενωτικούς ρυθμούς. Και το εννοώ. Κάθε φορά που βλέπω ένα επεισόδιο αγχώνομαι. Άλλη πρωτοτυπία της σειράς είναι ό,τι δεν έχουμε «καλούς» και «κακούς». Ο πρωταγωνιστής για να επιτύχει το σκοπό του πρέπει να συνεργαστεί με συγκρατούμενούς του. Και όχι, δεν είναι όλοι καλά παιδιά που τα αδίκησε η κοινωνία και το θύμα τους έπεσε κατά τύχη 49 φορές πάνω στο μαχαίρι που κρατούσαν για να κόψουν το ψωμί. Πρέπει να κρατήσει ισορροπίες και να σχηματίσει συμμαχίες με φονιάδες, βιαστές, παιδεραστές, μαφιόζους, ναρκέμπορους και άλλα μπουμπούκια. Καλό ακούγεται, δε βρίσκετε;

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις

Και κάτι άσχετο. Εχθές βγήκα για καφέ με ένα παλιό μου συμμαθητή που όπως με πολλούς άλλους από τότε που τελειώσαμε το σχολείο χαθήκαμε. Βγήκα με τη χειρότερη των διαθέσεων. Εδώ και αρκετό καιρό είμαι ένα ψυχολογικό ράκος για πολλούς και διάφορους λόγους. Και αρκούσε το χαμόγελο μιας κοπέλας, μια απλή συζήτηση και λίγο «παιχνίδι» για να ξαναγίνει ο κόσμος όμορφος, αγγελικά πλασμένος. Τί να πεις; Χιλιοειπωμένα...

The blogometer has spoken

Έχουμε και λέμε. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα έχουν δείξει:

-Ένα ποστ εισαγωγικό με λίγο άναρχη σύνταξη και περιεχόμενο. 1 σχόλιο.

-Ένα ποστ που κράζει μια διάσημη δημοσιογράφο και με παράθεση φωτογραφίας όπου "συμπτωματικά" υπάρχει και η Halle Berry. 6 σχόλια!!!

-Ένα ποστ με προσωπικές σκέψεις που ακολουθείται από φωτογραφίες που έχουν σχέση με τα γούστα μου στη μουσική, τις ταινίες και τα βιβλία. 3 σχόλια

-Ένα ποστ που αφορά μερικές "ενάντιες" στο ρεύμα απόψεις γνωστού δημοσιογράφου. 0 σχόλια

-Ένα χιουμοριστικό ποστ που κράζει τον Μίχα και τα καραγκιοζιλίκια του. 2 σχόλια

-Ένα ποστ που σχολιάζει τη πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. 1 σχόλιο

-Ένα σχόλιο για τον εμφύλιο στη Ρουάντα και γενικότερα για το ρατσισμό και το μένος των ανθρώπων. 1 σχόλιο

Συμπέρασμα:
Ο λαός θέλει άρτο και θεάματα. Α, ρε Ρωμαίοι. Το είχατε πιάσει το νόημα, αιώνες πριν.

(Δε πιστεύω να περιμένατε ευχές και άλλες αηδίες)