10/3/07

Life: Chapter 4

Τελικά ήρθε ο καιρός για το 4ο κεφάλαιο στη ζωή ενός άντρα. Η συνήθης σειρά σε αυτές τις περιπτώσεις είναι:

Σχολείο

Σχολή

Στρατός (γι’αυτό και είπα «άντρα»)

Δουλειά

Έφτασα λοιπόν στο 4ο κεφάλαιο της ζωής μου. Δουλειά. Ρε πώς περνάνε τα χρόνια. Σε πιάνει μια μελαγχολία, κυρίως για ότι θα μπορούσες να κάνεις στα χρόνια που πέρασαν και δε τα έκανες, αλλά κακά τα ψέματα, πρέπει να προχωράς στη ζωή. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι «μεγαλώνεις». Ε, και; Κάποτε θα γινόταν και αυτό. Και εγώ μάλιστα μάλλον άργησα να «μεγαλώσω». Όχι τόσο από πλευράς ωριμότητας και χαρακτήρα όσο στον τομέα της ανεξαρτησίας. Οι περισσότεροι που διαβάζετε αυτές τις γραμμές ήδη ξέρετε την χαρά και την αξία που έχει το να κερδίσεις τον πρώτο μισθό σου. Έχω και στο παρελθόν πάρει μισθό για την εργασία μου αλλά για πολλούς και διάφορους λόγους ποτέ δε το θεώρησα ισάξιο μιας «κανονικής» δουλειάς. Περιμένοντας πώς και πώς λοιπόν να έρθει η ώρα της πληρωμής του πρώτου μισθού έχω να σας πω λίγα λόγια για την πιο ενδιαφέρουσα εβδομάδα των τελευταίων ετών της ζωής μου by far.

Αυτές τις 5 ημέρες τις πέρασα στο “The Mall”, το πιο trendy μέρος της Αθήνας αυτή τη στιγμή. Προσπαθώντας λοιπόν να μη κάνω εμετό από την πολύ «τρεντίλα» που επικρατεί, παρακολούθησα τη πρώτη εβδομάδα εκπαίδευσης αλυσίδας καταστημάτων τεχνολογίας για τους πωλητές τους. Μπορώ με σιγουριά να πω ότι είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος, για να μη πω ενθουσιασμένος. Οι πωλήσεις είναι αναμφίβολα τέχνη, και μάλιστα άμεσα σχετιζόμενη με μια επιστήμη που λατρεύω, αυτή της ψυχολογίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι το “Needful Things” του Stephen King. Σε αυτό ένας παράξενος γεράκος ανοίγει σε μια επαρχιακή πόλη των ΗΠΑ μια αντικερί στην οποία έχει συγκεντρώσει μια παράξενη γκάμα αντικειμένων φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους. Έχουν όμως όλα μια πολύ σημαντική σχέση. Το κάθε ένα από αυτά είναι το αντικείμενο φετίχ του κάθε ενός από τους κατοίκους της πόλης, ανεξάρτητα αν το έχει συνειδητοποιήσει ή όχι. Η έλξη που τους ασκούν αυτά τα αντικείμενα είναι τόσο μεγάλη που για να τα αποκτήσουν θα κάνουν τα πάντα. Και το αντίτιμο δεν είναι χρήματα. Για τα περαιτέρω πάρτε το και διαβάστε το. Χρόνια τώρα με έλκυε η ιδέα του πώς οι άνθρωποι δένονται με τα υλικά αγαθά τους, εξαρτώνται από αυτά και τί είναι ικανοί να κάνουν για να τα αποκτήσουν. Η ψυχολογία έρχεται να εξηγήσει και να δώσει τα κατάλληλα εργαλεία εκμετάλλευσης αυτών των αναγκών, εργαλεία που είναι απαραίτητα στη διαφήμιση και κατ’επέκταση στις πωλήσεις. Ειδικά ο χώρος της διαφήμισης είναι τόσο ενδιαφέρον και μεγάλο κεφάλαιο που με έχει συναρπάσει και προβληματίσει άπειρες φορές. Αυτή κι αν είναι ανώτερη μορφή τέχνης.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της δουλειάς μου είναι ότι υπάρχει επαφή με άλλους ανθρώπους. Δε θα μπορούσα να κάνω δουλειά γραφείου, πίσω από ένα cubicle, χαμένος πίσω από σωρούς χαρτιών και πληκτρολογώντας ατελείωτα. Παρόλο που δε χαρακτηρίζω τον εαυτό μου ως το πιο κοινωνικό άτομο του πλανήτη, αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι μου αρέσει το παιχνίδι της επικοινωνίας, έχω λέγειν και μπορώ να το εκμεταλλευτώ. Γυρίζοντας σπίτι κάθομαι και πλάθω υποθετικά σενάρια συζητήσεων με υποψήφιους αγοραστές και η σκέψη δε με τρομάζει, το αντίθετο με ενθουσιάζει. Ειδικά από τη στιγμή που θα μιλάω για ένα αντικείμενο που γνωρίζω αρκετά καλά η αυτοπεποίθησή μου μεγαλώνει.

Ίσως αναρωτηθήκατε γιατί άλλαξα τη διεύθυνση του blog. Στα βιογραφικά που έστειλα στο μέρος που αναφερόμουν στις γνώσεις μου περί υπολογιστών και την ασχολία μου με το Internet, έγραψα το url του blog μου. Ως εργαζόμενος πλέον θα σχολιάζω και τα τεκταινόμενα στη δουλειά μιας και είναι μέρος της ζωής μου. Αλλά δε θέλω να το δουν και μάτια που δεν έχουν δουλειά να το δουν. Αντιλαμβάνεστε τί εννοώ και για ποιο λόγο έγινε αυτή η αλλαγή. Τις λέξεις Cellar Door τις είδα στην ταινία Donnie Darko όπου αναφέρθηκε σε κάποιο σημείο ότι αυτές οι λέξεις λέγεται ότι είναι οι ωραιότερες της Αγγλικής γλώσσας όταν εκστομιστούν κολλητά. Τις είπα αρκετές φορές out loud στον εαυτό μου και νομίζω ότι όντως ηχούν πολύ όμορφα. Δυστυχώς τα urls δεν υποστηρίζουν απόστροφο και έτσι δε γινόταν να γράψω redpills cellardoor όπως θα ήθελα. Αλλά το νόημα το πιάσατε πιστεύω. Σας καλώ λοιπόν όλους στο κελάρι μου να μοιραστείτε τις σκέψεις μου μαζί μου.

Κλείνοντας ας δώσω μερικές οδηγίες για την τέρψη του μυαλού και της ψυχής, έχω καιρό να το κάνω. Κινηματογραφικά σας προτρέπω να δείτε, όσοι δε το έχετε κάνει ήδη, τις «Ζωές των Άλλων». Γερμανική παραγωγή, διηγείται τις ιστορίες τρέλας που έζησε η Ανατολική Γερμανία επί εποχής της παντοδυναμίας της Στάζι, με μια πάρα πολύ καλά δομημένη ιστορία, με αγωνία, αλλά και χιούμορ και ευαισθησία. Για τη μουσική σας ενημέρωση έχω 2 προτάσεις. Από τη μία βρίσκουμε τους Therion που έβγαλαν νέο δίσκο στην αρχή της χρονιάς με τίτλο “Gothic Kabbalah”. Πάρα πολύ καλή δουλειά εννοείται, βέβαια λιγότερο «σκληρή» από τις προηγούμενες και περισσότερο μελωδική. Εδώ να τονίσω ότι οι Therion έδωσαν συναυλία με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Ρουμανίας, υπο την αιγίδα μάλιστα της πρεσβείας της Σουηδίας, χώρα από την οποία κατάγονται, στο Βουκουρέστι στην αίθουσα Sala Palatului. Πράγματα ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ μακριά από το Ελλαδιστάν φυσικά όπου είναι πιθανότερο να δώσει συναυλία στο Μέγαρο ο Σφακιανάκης παρά οι Rotting Christ (δεν υπερβάλλω φυσικά). Οι Therion έρχονται Ελλάδα και δίνουν συναυλία στις 14 Μαρτίου στην Υδρόγειο στη Θεσσαλονίκη και στις 15 στο Gagarin στην Αθήνα, στο Μέγαρο θα εμφανιστεί η Πέγκυ Ζήνα εκείνη τη μέρα. Τέλος υπάρχουν και οι On Thorns I Lay, ελληνικό(!!!) συγκρότημα, και αυτοί του μελωδικού ροκ, με γυναικεία φωνητικά και πολύ ωραίες προσθήκες βιολιού στα τραγούδια τους. Έχω ακούσει το album με τίτλο Crystal Tears και μου άρεσε πάρα πολύ. Σας τους προτείνω ανεπιφύλακτα.


Οι On Thorns I Lay. Λείπουν οι γκόμενες... χμμμ


Το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ελληνικό συγκρότημα που δεν έχει να ζηλέψει
Τ Ι Π Ο Τ Α από το 98% των όξω απο'δω.



4 σχόλια:

Thessaloniki Info Guide είπε...

“Welcome to the real world… it sucks… you’re gonna love it…” The Friends…
Άντε και με μια καλή κοπέλα, να παντρευτείς και να έχεις τα κουτσούβελα να τρέχουν πάνω κάτω…Πάντως ο πρώτος μισθός είναι μαγικός όντως… μέχρι να τον δεις καλά καλά έχει εξαφανιστεί. Καλή σταδιοδρομία λοιπόν… είμαι σίγουρος ότι θα φτάσεις πολύ ψηλά…

Nisyrios είπε...

...μην ξεχάσουμε και τη συναυλία των Σιδηρών Παρθένων κάποια στιγμή μέσα στο ΣΚ στο Ελληνικό...

Κοίτα μην αφήσεις τη δουλειά να σε πάρει από κάτω και αρχίσεις να μιρμιρίζεις σαν τις συναδέρφισσές μου πέντε 8ωρα την εβδομάδα "Τι ζωή είναι αυτή, να βγάζουμε λεφτά για το αφεντικό" και τέτοια... η δουλειά είναι ευχάριστο πράγμα και το ξέρεις!

Πόσο μάλλον στη δική σου δουλειά που έχει έντονη δημιουργικότητα και άμεση ικανοποίηση όταν κάνεις τη δουλειά σου σωστά και ένας πελάτης αγοράζει αυτό που του πούλησες.

Redpill είπε...

@Hermes: Αν δε ξενερώσω για κάποιο λόγο σύντομα, είμαι και εγώ σίγουρος ότι θα φτάσω ψηλά. Λεπτομέρειες σε άλλο post.

@Nisyrios: Η δουλειά αυτή καθεαυτή δεν είναι ευχάριστη. Μερικές είναι και υπο ειδικές συνθήκες. Ξέρω ότι διαφωνούμε επ'αυτού αλλά κουβέντα να γίνεται. Σου έχω ξαναπεί ότι άνετα θα ζούσα μια ζωή που θα είχα τα άπειρα λεφτά και θα έκανα ότι μου έρθει. Ξέρω, ξέρω... Ούτε τρελός είμαι ούτε αφελής, δε πρόκειται να γίνει ποτέ και έχω my feet on the ground, don't worry.
Όσα για τους Iron Maiden έχω όντως στεναχωρεθεί πολύ που δε θα πάω, ίσως θα έπρεπε να το κυνηγήσω περισσότερο αλλά τί να κάνω που δεν έχω παρέα. Βλέπεις είστε όλοι άμουσοι. :-P

Ανώνυμος είπε...

Congrats κι από μένα my friend...
Καλοφάγωτα...

Κι ένα comment για τους "on thorns I lay": το ξέρεις ότι το ιδρυτικό μέλος τους (δυστυχώς δε θυμάμαι το όνομα) πήγαινε στο ΚΓ, έτσι? 3 χρόνια μεγαλύτερος, ο τύπος επάνω αριστερά...