4/3/07

Θα ήθελα να ευχαριστήσω...

Τη Δευτέρα ξεκινάω δουλειά. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα και τόσο εύκολα. Θα μπορούσε να ήταν σενάριο για ταινία. Προσέξτε σκηνικό. Νέος σε αδιέξοδο, ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη, ψάχνει να βρει την άκρη του νήματος της ζωής του, βρίσκει ένα πρόσωπο που εμπιστεύεται όσο δε πάει, ανοίγει την καρδιά και το μυαλό του με φόντο τη βροχερή και μουντή παραλιακή, δέχεται καίριες συμβουλές για άμεση δράση και ψάξιμο για δουλειά από την επόμενη κιόλας αρχίζει να ψάχνει. Έχει βοήθεια από άλλο καλό φίλο με τον οποίο βουτάνε στις αγγελίες μέσω Internet και στέλνουν αβέρτα βιογραφικά που έγιναν με την επιμέλειά του με άψογο αποτέλεσμα. Μέσα στις επόμενες 2 εβδομάδες δέχομαι (αφού για εμένα μιλάω τόση ώρα) 3 τηλεφωνήματα για συνεντεύξεις, και στο τέλος συμφωνώ σε πρόταση για συνεργασία από τη πρώτη εταιρία στην οποία πήγα. Έτσι απλά.
Χρωστάω πολλά σε εσάς Νάντια και Γιάννη, Γιάννη και Νάντια, δεν έχει σημασία η σειρά.
Ευχαριστώ.

2 σχόλια:

Nisyrios είπε...

Νοιώθω ιδιαίτερα συγκινημένος που ο ένας από τους δύο που σου έφτιαξαν τη ζωή είμαι εγώ και ακόμα πιο συγκινημένος που η άλλη είναι η Νάντια!

Αν και τη δύσκολη δουλειά την έκανες εσύ... το βιογραφικό είναι απλά ένα διαβατήριο για τη συνέντευξη - στη συνέντευξη είσαι μόνο εσύ και ο προϊστάμενος...

Nisyrios είπε...

Άκυρο, άκυρο, άκυρο... λάθος ατάκα είπα! Το σωστό σε τέτοιες περιπτώσεις είναι...

"Είδες Μίλτο; ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΩΜΟΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΙΣ!!!!!!!!"