1/4/07

Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί

Μιας και αύριο ξεκινά η μεγάλη εβδομάδα ο τίτλος του post είναι απόλυτα επίκαιρος. Δε μπορώ άλλο να παρακολουθώ την παρέλαση κάθε σχετικού και άσχετου από τα παράθυρα και την ατελείωτη υποκρισία όλων αυτών που κάνουν τους έκπληκτους για τα επεισόδια των χουλιγκάνων την περασμένη Πέμπτη, αν δε κάνω λάθος. Αγαπημένες τους εκφράσεις: «Πάγωσε όλη η Ελλάδα, πρωτοφανές περιστατικό», «Θρήνος για το παλικάρι που έχασε τη ζωή του», «Φτάνει πια, δε πάει άλλο, ως εδώ», «Η πολιτεία πρέπει να πάρει μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας», και άλλα τέτοια δακρύβρεχτα. Ας τα πάρουμε ένα – ένα.

Ποιό πρωτοφανές περιστατικό ρε παιδιά; Πλάκα κάνουμε; Τί να θυμηθώ από επεισόδια, τραυματισμούς και θανάτους; Πιτσιρίκι ήμουν όταν σε αγώνα Λάρισας – Π.Α.Ο.Κ. στα τέλη της δεκαετίας του 80, αν θυμάμαι καλά, σκοτώθηκε ένας δάσκαλος επειδή μια φωτοβολίδα που εκτοξεύτηκε από την άλλη πλευρά του γηπέδου του καρφώθηκε στο στήθος. Θα πει κάποιος «αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί και τυχαίο περιστατικό, δεν υπήρξε πρόθεση». Θέλετε πρόθεση; Μέσα της δεκαετίας του 90, μετά απο αγώνα μπάσκετ Π.Α.Ο. – Ολυμπιακού έξω από το κλειστό της Γλυφάδας μαχαιρώθηκε οπαδός της Α.Ε.Κ. (!!!) που τύχαινε να περνάει κοντά από το μέρος των επεισοδίων και τον πέρασαν για εμπλεκόμενο στην μάχη. Το ότι ήταν οπαδός άλλης ομάδας είναι άσχετο. Υπήρξε πρόθεση καραμπινάτη. Περίπου την ίδια περίοδο μετά από ματς Α.Ε.Κ. – Ολυμπιακού ή το ανάποδο, δε θυμάμαι, σκοτώθηκε οπαδός του Ολυμπιακού από εσκεμμένη εκτόξευση φωτοβολίδας ακριβώς στη καρωτίδα του. Μπαμ και κάτω. Θέλετε κι άλλα; Μου έχουν δείξει προσωπικά σε κινητό τηλέφωνο συφάνταρού μου ο οποίος δυστυχώς εμπλέκεται σε τέτοιες ιστορίες, βιντεάκι από ενέδρα που είχαν στήσει Παναθηναϊκοί σε κομβόι Ολυμπιακών και έπεσε απίστευτο ξύλο, κυνηγητό, κάψιμο των μηχανών και άλλες ευγενείς δραστηριότητες. Έπρεπε να ήσασταν από μια μεριά να βλέπατε το πρόσωπο της ικανοποίησης και χαράς που είχε εκείνη τη στιγμή. Το ότι δεν έγινε φονικό ήταν εντελώς συμπτωματικό. Οπότε ας αφήσουν τα περί πρωτοφανών γεγονότων και ότι έμεινε άφωνη η Ελλάδα. Το ότι κάποιες μωρές παρθένες αγνοούν το τί γίνεται στα γήπεδα και ότι υπάρχουν gay «άντρες» που δεν ασχολούνται με τα αθλητικά, δε σημαίνει ότι όλη η Ελλάδα είναι αυτοί.

Περνάμε στο «παλικάρι» που σκοτώθηκε. Ποιό παλικάρι ρε; Πάλι κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Κατά 99% αν δεν τον είχαν σκοτώσει θα είχε σκοτώσει αυτός. Να το θέσω αλλιώς. Δε φύτρωσε ξαφνικά στο μέσο των επεισοδίων. Είχε πάει με ένα σκοπό. Όλοι τους, όχι μόνο αυτός. Οι κάφροι και των 2 πλευρών είχαν δώσει ραντεβού, έτοιμοι για όλα. Οι περισσότεροι απ’αυτούς σίγουρα είχαν ξανασυμμετάσχει και σε παλιότερα επεισόδια. Έχουν ρίξει και έχουν φάει ξύλο, έχουν κάψει, λεηλατήσει, σπάσει άπειρες φορές. Να μου λείπει η αγιοποίησή τους, οποιοσδήποτε και να είναι αυτός, ακόμα και οπαδός της δικής μου ομάδας εννοείται. Δεν έχουν καμιά σχέση μαζί μου, με το τί πιστεύω και το πώς αγαπώ και υποστηρίζω την ομάδα μου. Ναι, φυσικά φανατίζομαι, θυμώνω, βρίζω, ουρλιάζω, γενικά ζω έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, είτε στο γήπεδο είτε στο σπίτι μου. Αλλά ως εκεί. Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που βάζω πάνω από την αγάπη μου για την ομάδα μου και το ποδόσφαιρο γενικά, αλλά αυτά τα λίγα είναι τόσο σημαντικά και τόσο ψηλά για εμένα που η διαφορά τους είναι χαώδης. Σιγά μη τσακωθώ, πλακωθώ, κάψω, σκοτώσω ή σκοτωθώ για τη μπάλα.

Πάμε παρακάτω. Μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας. Ήμουνα νιος και γέρασα λεει μια παροιμία. Αυτό που με δυσκολία προσπαθούν να ψελλίσουν κάποιοι ελάχιστοι σοβαροί, είναι ότι η βία των γηπέδων δεν είναι ξεκομμένη από την υπόλοιπη κοινωνία. Οι πιτσιρικάδες που στρατολογούνται από τους συνδέσμους και γίνονται «μουτζαχεντίν» για την υποτιθέμενη «ιδεολογία» της ομάδας τους, έχουν ένα παρελθόν και μια αιτία που καταλήγουν εκεί. Αν δεν ήταν οι σύνδεσμοι θα ήταν κάτι άλλο. Είναι τα παιδιά που όλοι μας πάνω κάτω είχαμε στην τάξη μας ή στη γειτονιά μας που δεν «παίρνανε» τα γράμματα, μπλέκανε σε καυγάδες, ήταν οι «αλήτες». Το μέλλον τους ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο. Η διάλυση των συνδέσμων δε θα εξαφανίσει ως δια μαγείας αυτά τα παιδιά. Θα περάσει μια περίοδος αναπροσαρμογής και θα βρουν νέους τρόπους για να συνεχίσουν ότι κάνουν τώρα. Αλλά το μόνο εύκολο είναι να πούμε «πονάει χέρι, κόβει χέρι». Το γιατί πονάει το άτιμο το χέρι δε το εξετάζει κανείς. Δεν είμαι αιθεροβάμων. Δεν έχει υπάρξει κοινωνικό σύστημα, και δύσκολά θα υπάρξει στο μέλλον, που να εξαλείφει αυτές τις διαφορές και να «παράγει» αποκλειστικά υγιώς σκεπτόμενους πολίτες. Το «υγιώς» το έγραψα με κόπο, αλλά θέλει τόση ανάλυση από μόνο του που θα οδηγηθούμε σε άλλες ατραπούς (ωραία τα γράφω πάλι). Τα μέτρα που έχουν λάβει άλλες χώρες για τη βία στα γήπεδα, με εξέχων παράδειγμα την Αγγλία, απέδωσαν αλλά αντιμετώπισαν τη βία ΜΕΣΑ στα γήπεδα. Δεν εξαφάνισαν την κοινωνική βία, αυτή εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει ΕΞΩ απο αυτά. Φυσικά εξαγγέλθηκαν πάλι νέα μέτρα, τα οποία είναι ότι θα εφαρμοστούν τα ήδη υπάρχοντα μέτρα τα οποία δεν εφαρμόζονται!!! Ο Καραμανλής μάλιστα σύστησε διυπουργική επιτροπή η οποία θα ελέγχει ΑΝ εφαρμόζεται ο νόμος. Έσπειρε τον τρόμο ανάμεσα στους χούλιγκαν αυτή η απόφαση. Δεν ξέρουν που να κρυφτούν. Όπως πραγματική γροθιά στο μαχαίρι ήταν η απόφαση να διακοπεί κάθε δραστηριότητα ομαδικού αθλήματος για 2 εβδομάδες. Πραγματικά απορώ πώς δεν έχουν βγει στο Σύνταγμα όλοι οι συνδεσμίτες, γονυπετείς, να ζητούν συγγνώμη για τα κρίματά τους και να ορκίζονται ότι δε θα το ξανακάνουν. Πείτε μου, σοβαρά, σε τί θα βοηθήσει αυτή η απόφαση; Αμφιβάλλω αν μέσα στη μαστούρα τους από τη πρέζα και τα χασίσια πάρουν χαμπάρι οι οργανωμένοι αν διακόπηκε το πρωτάθλημα ή όχι. Αυτό που μου προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι την ίδια απόφαση είχαν πάρει και οι Ιταλικές αρχές όταν πριν απο μερικές εβδομάδες είχε σκοτωθεί ένας αστυνομικός σε επεισόδια στη γειτονική χώρα. Την ίδια άποψη είχα και τότε, την ίδια έχω και τώρα. Μια τέτοια απόφαση δίνει περισσότερη δύναμη και αξία στους σκατοκέφαλους παρά τους αποδυναμώνει. Κρατά όμηρο το άθλημα στις ορέξεις του κάθε ηλίθιου.

Είπα και ελλάλησα. Την Παρασκευή πήρα τον πρώτο μου μισθό. Κουτσουρεμένο βέβαια μιας και δεν ξεκίνησα δουλειά από την αρχή του μήνα αλλά και πάλι καλά ήταν. Τα 200€ τα γύρισα αυθημερόν στο μαγαζί για να αγοράσω την LGL194WT. Άλλη αίσθηση... Ό,τι και να πω θα είναι λίγο. Πάω να δω Lost τώρα. Μου έχουν μείνει 4 επεισόδια για να τα δω όλα. Αυτά, τα λέμε.

1 σχόλιο:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δεν ξέρω. Κουράστηκα με το όλο ζήτημα γιατί παίχτηκε τόσο πολύ που σε λίγο όλοι θα γυρίσουν το κεφάλι και πάλι χωρίς κάμερες και φανφαρονισμούς σιωπώντας θα συγκρουστούν -χωρίς κάμερες, χωρίς μέτρα.